"Ja, diablica" - Katarzyna Berenika Miszczuk

M18

</center>

Charming

Nie czytałam, choć za każdym razem jak odwiedzam księgarnię, empik, ect. to mnie to intryguje...

M18

Accolada

Ja tylko odradzam kupowanie, bo szkoda, żeby zajmowało miejsce na półce. Jakkolwiek - czyta się łatwo i przyjemnie. Oprócz tego, że naiwny język i "Piotrusiująca" główna bohaterka strasznie irytuje. No i... druga część to jakieś kpiny, także ciągle zastanawiam się, czy czytać trzecią. -,-

M18

No to ja akurat jak na razie książkami jestem zadowolona, łatwo i lekko się czyta, Beleth czaruje, dużo humoru. Styl pisania dla niektórych jest irytujący, jednak mi w gruncie rzeczy jakoś bardzo nie przeszkadzał. Jedynie ta Wiktoria ciągle ślepo wpatrzona w tą swoją sierotę "Piotrusia" działała momentami na nerwy, ale liczę że W KOŃCU przejrzy na oczy ^^

Patson

Czytałam tą i kolejną część (chyba to była Anielica) i baaardzo mi się spodobała. Nawet byłam zaskoczona, że to tak naprawdę polska książka.

M18

Skończyłam wczoraj czytać Ja, Anielica - czytanie tych książek idzie mi naprawdę bardzo szybko, chłonę je jedną za drugą, haha.

No ale do rzeczy. Ta część zdecydowanie była gorsza od poprzedniej, akcji jej odmówić nie można - bo było i to nawet bardzo dużo. Ale ogólnie irytowało mnie, że było tak dużo Piotra w tej części. Jak dla mnie to jego postać jest tak bardzo bezpłciowa, że to jest po prostu nie do pomyślenia jak Wiktoria może szaleć za kimś tak nudnym. No ale chyba w końcu przejrzała na oczy, chociaż w dość dziwny sposób. Bo przez prawie 3/4 książki twierdziła, że tak bardzo kocha Piotrusia, i że to jej taka wielka miłość, a tu nagle prawie sam koniec książki a ona nagle zrywa z nim, i wyznaje, że tak naprawdę chce być z Belethem *.* Znaczy, co tu się dziwić bo Beleth to po prostu wcielenie chodzącego piekielnego seksu no ale i tak. Zmiana myślenia Wiktorii jak dla mnie była zbyt nagła, bez żadnego w sumie wyjaśnienia.

Uwielbiałam w tej części to jak Beleth jeździł po Piotrusiu, raz za razem - no po prostu padałam scenem przy każdym pocisku na pana nudziarza. Chociaż tamten też mu się czasami potrafił odgryźć. Azazel mistrzem, bez porównania. <3 Śmierć w tej części też była nie do przebicia <3

Podoba mi się to w tej książce, że postać Beletha jest tak naprawdę zła. No bo pozytywną postacią go raczej nazwać nie można skoro ciągle próbuje ukatrupić ukochanego naszej głównej bohaterki. Ale i tak go uwielbiam nooo <3

Ponadrabiam jeszcze forum i lecę czytać kolejną część aaa! Ciekawe jakie tym razem przygody czekają naszych milusińskich ^^

Charming

M18

To czytaaaaj <3 Jak tak kuszę, normalnie jak rasowy diabeł kusiciel ;p

Charming

Właśnie szukam ebooka ;D

M18

Charming

Nie już mam ebooka, ostatnio więcej czytam na komputerze, zresztą mam całkiem fajne czytniki ebooków w telefonie ;)

M18

Szybko przyszło, szybko poszło - przeczytałam całą sagę! I no kurczę, będzie brakowało mi tych wszystkich bohaterów - Beletha, Azazela, Kelopatry, Lucusia, nawet Gabriela! Tyle się uśmiałam przy czytaniu tych ich wszystkich dialogów, że co nie miara.

Panna Miszczuk może nie jest wybitną pisarką, bo stylowi jej książek wiele brakuje, jednak podsumowując całą serię czytało mi się z wielką przyjemnością i myślę, że jeszcze kiedyś do niej wrócę - a na pewno do pierwszej części, która moim zdaniem była najlepsza z całej serii.

Tym razem nasza kochana Wiktoria Biankowska trafia do Tartaru, a to wszystko za sprawą jej ukochanego (i nie mam na myśli Piotra), przystojnego diabła Beletha. Gdy odkryje swoją pomyłkę zrobi wszystko, dosłownie wszystko by uratować swoją wybrankę serca. A to nie będzie prosta sprawa.

Jak w poprzednich częściach tak i tu nie zabrakło złego charakteru próbującego podbić świat, wielkiego chaosu, które można prawie przyrównać do Apokalipsy i to wszystko za sprawą jednej dziewczyny.

Jednak jak to we wszystkich bajkach bywa wszystko kończy się szczęśliwym zakończeniem. Beleth jest z ukochaną, Gabriel odzyskuje swoją aureolę (choć nie wiadomo na jak długo), a Azazel jest od krok od WIEEELKIEJ KATASTROFY. Czego chcieć by więcej?

Jedyna rzecz, która mnie dość irytowała w tej części było to, że Beleth tak jakby stracił część swojego charakteru. O wiele bardziej spisywał się w roli przebiegłego diabła, który za wszelką cenę próbuję uwieść Wiktorię. Zdecydowanie bardziej służy mu pozycja "łowcy" niż "posiadacza". Za to nasz Piotruś chyba w końcu nabrał rumieńców - wziął sprawy w swoje ręce i można powiedzieć, uratował wszystkich. Ale i tak nie zaskarbił sobie tym w żaden sposób mojej sympatii.

Wszystkie przekomarzanki między Lucyferem a Gabrielem rządziły w tej części!